มันสงบได้อย่างไร เช่น ความทุกข์เกิดขึ้น คนซึ่งใจยอมรับความจริงไม่ได้ก็จะดิ้น เวลามีความทุกข์นี่ใจจะดิ้นรนใหญ่เลย หนีความทุกข์ ดิ้นๆ ยิ่งดิ้นยิ่งทุกข์นะ พอมีความสุขขึ้นมา ใจก็หลงระเริง ดิ้นรนนะอยากให้มันอยู่นานๆ พอมันไม่อยู่ก็ทุกข์อีกแล้ว ใจมันทำงานขึ้นมามันก็ทุกข์
แต่พอยอมรับความจริงนะ ความสุขก็ชั่วคราว ความทุกข์ก็ชั่วคราว ความสุขเกิดขึ้นก็ไม่หลงระเริง ใจก็สงบสบาย ความทุกข์เกิดขึ้นก็ไม่ทุรนทุราย รู้ว่ามันอยู่ชั่วคราว ใจก็สงบ ใจก็สบาย เราภาวนาไปนะ สุดท้ายเราได้ความสงบ ได้ความสบาย ได้สันติสุข สันติสุขนั้นแหละคือนิพพาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น