คำว่า “ ฝั่งนี้” ได้แก่ อายตนะภายในหก คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ คำว่า ”ฝั่งโน้น” ได้แก่ อายตนะภายนอกหก คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส และธรรมารมณ์ คำว่า ”จมน้ำ” ได้แก่ ความผูกพันกับสิ่งที่มีชีวิตและสิ่งที่ไม่มีชีวิต คำว่า “ เกยบก” ได้แก่ ความทะนงตน คำว่า ”ถูกคนเก็บไป” ได้แก่ การคลุกคลีกับคฤหัสถ์อย่างไม่เหมาะสม คำว่า ”ถูกอมนุษย์ยึดเอาไว้” ได้แก่ การบำเพ็ญกุศลโดยปรารถนาให้บังเกิดในเทวโลกหรือพรหมโลก คำว่า ”ถูกกระแสน้ำวนดูด” ได้แก่ ความเพลิดเพลินในกามคุณห้า คำว่า ”ผุพัง” ได้แก่ การเสแสร้งทำเป็นผู้ทรงศีล ทั้งที่ไม่ใช่ผู้ทรงศีลโดยแท้ แม้พระพุทธองค์จะทรงแสดงพระธรรมเทศนานี้แก่เหล่าภิกษุเท่านั้น แต่ก็จัดว่าเกี่ยวเนื่องกับทุกชนชาติและทุกศาสนา เพราะไม่ว่าใครก็ตามที่ไม่มีโทษแปดอย่างดังกล่าว ย่อมจะบรรลุถึงมหาสมุทรคือพระนิพพานได้เมื่อเขาบรรลุถึงมหาสมุทรคือพระนิพพานแล้ว ก็จะหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดและบรรลุถึงที่สุดแห่งทุกข์ ในพระธรรมเทศนาบางแห่งของพระพุทธองค์ พระพุทธดำรัสว่า ”มหาสมุทร” ระบุถึงการเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏ ส่วนพระธรรมเทศนา บางแห่งระบุถึงพระนิพพาน ในพระสูตรนี้ พระพุทธองค์ทรงระบุมหาสมุทรว่าคือพระนิพพาน